Wierszyk w szkocką kratkę

Gdy człowieka jesienny żal ściska

i jesienny wiatr łzę z oka toczy,

to uwierzcie kochane ludziska,

warto w whisky usta umoczyć.

Nie zatapiać się, jasna to sprawa,

a kto pływak jest cienki niech znika,

to na banał i szkodę zakrawa,

leczy smutek ta szkocka muzyka!

Nie za sprawą niebytu rzecz prosta,

lecz wigoru, co nagle się zjawia,

dźwiękiem trąbek bojowych nas chłosta,

wiatrom chłodnym żar przeciwstawia.

Szalem ciepłym z alpaki otula,
szarość myśli  nasyca barwami,
na tron umysł usadza jak króla,
duszę krzepi gromkimi brawami. 
  

A gdyś w pół przekonany, mój miły

i  przypuszczasz, że znów będziesz chory

to  przyglądaj się whisky przez szybkę,

wszak ma złote, jesienne kolory. 

/swojana/