Ach,Wiosno, Babo Ty!

To promykiem ciepłym nas łaskocze 
otulając światłem trudne ziemskie sprawy, 
zaś nazajutrz deszczem ciągnie za warkocze 
i odkrywa, żeś jest lewus  a nie prawy.

 I pociąga uczuć sznurki bezlitośnie,
 tyś zaś kukłą, co na sznurkach onych skacze, 

Wiosna westchnie -  ty w te pędy służysz Wiośnie, 
lecz nie spojrzy, gdy człek w kątku rzewnie sobie płacze!

 Ptakiem niby wdzięcznie o poranku śpiewa, 
budząc trelem kocięta na ganku, 

a w południe wiatrem szarpie drzewa
 i mży w gębę twą szlachetną na przystanku. 

wrzeszczańskie przebiśniegi

Mami ciepła fałszywą pokusą: 

"zdejmij czapę, zzuj kozaki białe",

 więc zakładasz swą koszulkę kusą, 
a ta śniegiem prószy w oka twego gałę. 

Przebiśniegi wtyka w grządki  tak uroczo, 
że aż czasem człek je w dłonie głodne Wiosny łapnie

 i powąchać tylko pragnie je ochoczo, 
lecz najpewniej cud ów biały w palcach jego klapnie.

A gdy skończy, Larwa, z tymi chimerami 
i porzuci fanaberie z piekła rodem, 
to odjeżdża w inne, zimne, obce światy 
swym motylim, z traw utkanym, samochodem.

I zostajesz sam ze sobą w zieloności, 
co za chwilę Latem będzie okraszona,
 a zwątpienie w głębi serca twego gości, 
bo znów zwiała ta kapryśna narzeczona.

I w twych  myślach kiełkuje  nieśmiało
oczywista o Wiośnie opinia:

Bab podstępnych jak Ona jest mało,
prawdę mówiąc ta Wiosna to świnia!

/swojana/