Wybrałam się z Jagodą i moim zaprzyjaźnionym holendrem na kolejną, niezwykłą wycieczkę.
Niemiecki cmentarz krematoryjny (urnowy) powstał pod koniec lat dwudziestych na Górze Szubienicznej (Galenberg). Samo miejsce stanowiło w dawnych wiekach miejsce straceń lokalnych złoczyńców. Na szczycie morenowego wzgórza wznoszącego się 55 m npm., postawiono wystawną, bogato zdobioną szubienicę na kamiennej podmurówce, z czterema kolumnami zwieńczonymi renesansowymi hełmami i otoczoną gęstym belkowaniem. Jej wygląd miał świadczyć o prestiżu Gdańska, zaś pokaźne rozmiary spełniały funkcję profilaktyczną. Każdy gość odwiedzający Gdańsk od strony Oliwy już z daleka dostrzegał wyeksponowaną na wzgórzu, konstrukcję.
Straceńcy osądzeni za swe czyny w Dworze Artusa wędrowali długim korowodem ulicą Długą, Bramą Długouliczną, mijali Bramę Wyżynną, przekraczał miejską fosę, by stamtąd na północ udać się w kierunku Wrzeszcza (Langfuhr). Ostatni postój przed wykonaniem wyroku następował przy "małym domku Jeruzalem" ( nieistniejącym dziś, choć krąży o nim ciekawa legenda o zabarwieniu kryminalnym:) - przytoczę ją przy kolejnej okazji). Tu skazaniec otrzymywał ostatni napój (labetrunk) tzw. "napój orzeźwiający(!), by dalej podążyć Traktem Końskim. Mijał pod drodze Szpital Wszystkich Bożych Aniołów. Pochód podążał następnie wzwyż Drogą św. Michała , by wspiąć się na szczyt Góry Szubienicznej. Złoczyńca kończył swój żywot, a ze wschodniej wieżyczki Ratusza gdańskiego rozbrzmiewał głos dzwonu "Biedny Grzesznik".
Dziś smutkiem napawa postać cmentarza niemieckiego. Zapomniany, niezabezpieczony, niszczejący pośród dzikiej roślinności. Ma jednak swój niezaprzeczalny urok. Ze wzgórza rozpościera się przepiękna panorama na Dolny Wrzeszcz. Cały teren porośnięty jest specyficznym drzewostanem (drzewa prawdopodobnie sadzono korzeniami do góry, a gałęziami w dół. Korzenie przejmowały funkcję gałęzi, a gałęzie korzeni, stąd przedziwne formy roślinne sprawiające nieco mroczne wrażenie )
Straceńcy osądzeni za swe czyny w Dworze Artusa wędrowali długim korowodem ulicą Długą, Bramą Długouliczną, mijali Bramę Wyżynną, przekraczał miejską fosę, by stamtąd na północ udać się w kierunku Wrzeszcza (Langfuhr). Ostatni postój przed wykonaniem wyroku następował przy "małym domku Jeruzalem" ( nieistniejącym dziś, choć krąży o nim ciekawa legenda o zabarwieniu kryminalnym:) - przytoczę ją przy kolejnej okazji). Tu skazaniec otrzymywał ostatni napój (labetrunk) tzw. "napój orzeźwiający(!), by dalej podążyć Traktem Końskim. Mijał pod drodze Szpital Wszystkich Bożych Aniołów. Pochód podążał następnie wzwyż Drogą św. Michała , by wspiąć się na szczyt Góry Szubienicznej. Złoczyńca kończył swój żywot, a ze wschodniej wieżyczki Ratusza gdańskiego rozbrzmiewał głos dzwonu "Biedny Grzesznik".
Dziś smutkiem napawa postać cmentarza niemieckiego. Zapomniany, niezabezpieczony, niszczejący pośród dzikiej roślinności. Ma jednak swój niezaprzeczalny urok. Ze wzgórza rozpościera się przepiękna panorama na Dolny Wrzeszcz. Cały teren porośnięty jest specyficznym drzewostanem (drzewa prawdopodobnie sadzono korzeniami do góry, a gałęziami w dół. Korzenie przejmowały funkcję gałęzi, a gałęzie korzeni, stąd przedziwne formy roślinne sprawiające nieco mroczne wrażenie )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz